Givvup. Chirrup.

 Dear M—, 

Nagtitipid ako ng kuryente, kaya nagpapahangin ako sa balkonahe. Konting moment kasama ang natatanaw na magaang trapik ng C5. Just vibing, nakatingin sa galaw ng mga sasakyan. Pero boring din, kaya nag-ML ako. Isang round ng rambol. Habang naglalaro, hindi ko mapigilang lumuha. Kapag tinanong ako sa work anong ginawa ko sa weekend: 

Umiyak.

Gusto ko lang iluha ang lungkot this weekend. Iluha sa taong hindi mamumuna kung bakit ako ganito, o magpapayo, o maghahanap ng solusyon para maibsan ito. Ilabas ang hapis sa taong hindi ka ija-judge. Hormonal siguro, o maaaring matagal nang naikubling damdamin sa paglaban sa araw-araw. 

Nai-imagine ko na may tatabing tao rito sa akin, o magsatao man lang itong basil, ipakita niya ang marikit niyang anyo, tapos pupunasan lang ang pisngi ko. Sabay sa ingay nitong C5, dudungaw din sya at makiki-vibe. 

Tapos tatanungin nya ako ng "Why you sad, why?"

Sasagutin ko, "Marami. Ito yung mga moment na naiisip kong napag-iiwanan na ako ng mga kaibigan ko. Leftover na sa circle of friends ko."

At sasagot sya nang may pag-along ngiti, "Give up."

Bigla akong makakarinig ng mga maliliit na huni mula sa mga snake plant at sasabat ng, "Give up eks! NO NO NO NO. Chirrup."

Cheep up pala.