Dear Therapist

(Jotting this; I was planning to create a long writing material of my random conversations with the midnight therapist as I share my rants and realizations with the daily grind in the corporate and having only few moments. I used to talk to him during lunch breaks, while walking home, and even before falling asleep.)

---

Dear therapist, 

Bahay pa lang itong inaayos ko, pero ramdam ko na yata ang depresyon ng nanay ko nang inaalagaan kaming mga anak nya. Parati syang pagod, but she has to keep going. Naalala ko na hindi sya kinakausap ng tatay namin dahil busy sa graduate school, at busy rin sa pambababae, at busy na laitin ang nanay ko na walang alam sa tech at gadgets.

I never felt that isolation before, until this series of come and go, movements sa condo. Kung paano yung sukat, paano pagpantay. "Paki pantay naman ang laminate!" Paano yung grace under pressure, at lahat yun, wala kang ka-share.

Ang hanap ko na lang sa buhay minsan ay yung may ka-share ako ng struggling and thriving moments, yung sa pagtatapos ng araw, kahit antok na antok ka, may tatapik sa iyo (in a lover's way) and will tell you, "bukas, laban ulit." Ito yung mga moments na iniiyakan ko madalas sa pagtulog, kaya siguro hindi rin maganda ang tulog ko recently. Gets ko yung "meron namang iba jan", "laban lang", pero iba talaga kapag galawang jowa te. Mas may hugot, mas may pag-ibig. 

Charot ORAYT NALULUHA NA NAMAN AKONG EWAN HINDI KO NAMAN REGLA PERO HORMONAL AKONG EWAN

Feeling ko kapag si SG guy ang magsabi ng "goodjob" saken, maluluha na lang din ako, kasi naiconsider ko syang asawa before. Sobrang craving for a lover's touch ang nangyayari saken. But it will pass, sabi nga sa fleabag. So ayun.

Bayaran kita sa therapy mo hahahaha

(Dear Ella, 

First of all, pwede natin itong gawing podcast na ano?)

Bayad na! hahahaha